Deze mensen delen een verontrustende toekomst, maar zaten nooit eerder met elkaar aan tafel

Visionairs, experts en veranderaars uit verschillende hoeken kwamen samen om in harmonie te spreken over de toekomst van voedsel en landbouw. De groep kwam tot opvallende inzichten en agendeerde nieuwe punten. De aanwezigen brachten diverse invalshoeken en belangen mee; van de eigenaresse van Kwekerij de Westlandse Aardbei en een Wageningse agronoom, tot strateeg van een equity fonds, ambtenaar bij LNV en vertegenwoordigers van teelt-organisaties. Na een kennismakingsronde – ze zaten nooit eerder met elkaar aan tafel – introduceerde moderator en mede-initiatiefnemer van Stop the Food Fight, Joris Lohman, de vraag; ‘waar lig jij wakker van?’ Een vraag die zo direct aan het hart appelleert, liet iedereen even stilvallen. Biodiversiteit, watergebrek, gezondheid, ruimtedruk, verlies van welvaart en vrede, dataverwaarlozing, kennisverarming, handelen zonder historisch besef, koers bepaald door machtigste partijen – klonk het vervolgens.

‘Een vraag die zo direct aan het hart appelleert, liet iedereen even stilvallen.’

De zorgen werden ontleed, deelnemers keken naar onderliggende oorzaken en verbanden. Via een stemronde werd focus aangebracht in de discussie, die verder ging met de vraag: ‘wat zie jij als mogelijke oplossing?’

Een belangrijk discussiepunt werd de verdeling van functies over de aardbol. Waar “doe” je wat? Welke dingen wil je een plek geven, en voor welke dingen is geen ruimte (meer)? Wat is essentieel, wat is nice to have? Wetende dat de druk op de aarde groot is, en de ruimte beperkt, moeten er keuzes gemaakt worden of compromissen gesloten. Wie of wat is daarin bepalend?

Stel je voor dat er een groep opstaat die zich specialiseert in een harmoniemodel, en die het gemeenschappelijk belang dient: de harmonizers. De denktank plaatst daar vraagtekens bij; zal zo’n groep zich niet verheven voelen boven andere groepen, en uit eigenbelang gaan handelen?

‘Op deze manier een gesprek voeren, dat is wat we nodig hebben. Dit is wellicht in het klein, maar ik hoop en denk dat we dit op grote schaal gaan doen.’

De groep toont zich eensgezind over het belang van kennis en educatie, en benoemt gelijktijdig dat kennis niet ‘waardevrij’ is. De wens ontvouwt zich dat tegenpolen van elkaar leren, en dat de ‘beste oplossingen’ uit en in verschillende denkrichtingen gecombineerd worden op weg naar de toekomst. Joris besluit met de aanmoediging, ‘Op deze manier een gesprek voeren, dat is wat we nodig hebben. Dit is wellicht in het klein, maar ik hoop en denk dat we dit op grote schaal gaan doen.’